Mijn Ervaring met Twee Verschillende Vaders voor Mijn Kinderen

Twee verschillende vaders, had jij dat ooit verwacht? Of misschien wel meer dan twee verschillende vaders? Hoe doen jullie dat dan, hoe gaan jullie ermee om? Ik vind er wel wat van, dat leg ik je hieronder eventjes uit. 

Inhoud

1. Inleiding

2. Vader 1: De Vrije Vogel

3. Vader 2: De Consistente Steun

4. Vergelijking en frustratie

5. Conclusie

## Mijn Ervaring met Twee Verschillende Vaders voor Mijn Kinderen ##

1. Als ouder is het essentieel om de rol van vader serieus te nemen en consistentie te tonen in de opvoeding van kinderen. Echter, de realiteit kan variëren tussen vaders. De ene vader kan sterk verlangen om vader te zijn, maar zijn daden spreken anders. Deze situatie kan leiden tot jaren van minimaal contact en sporadische ontmoetingen. Aan de andere kant hebben sommige vaders het verleden laten liggen door gebrek aan inzet en zelfs ontkenning van het vaderschap. Maar wanneer ze eindelijk erkennen en betrokken willen zijn, tonen ze consistentie en zijn ze er wanneer nodig.

## Vader 1, oftewel "De Vrije Vogel" #

2. Vader 1, ook wel bekend als "De Vrije Vogel", lijkt voor mij een innerlijke strijd te hebben tussen zijn verlangen om vader te zijn en zijn behoefte aan vrijheid. Dit conflict resulteert in beperkt contact met zijn kinderen, slechts een paar uur per week. Terwijl de kinderen liever eens willen slapen een dag of een weekend en veel meer tijd willen doorbrengen met hun vader.

Soms heb ik daar wel eens gesprekken over met mijn kinderen, los van elkaar, zodat ze elkaars emoties of uitdrukkingen niet kunnen beïnvloeden. Onze kinderen laten dan wel eens doorschemeren dat ze een gevoel van afstand en onzekerheid door deze onregelmatige betrokkenheid ervaren, wat naar mijn idee, hun relatie kan beïnvloeden.

## Vader 2, oftewel "De Consistente Steun" ##

3. Vader 2, of "De Consistente Steun", heeft een andere benadering. Ondanks het verspillen van kostbare jaren door gebrek aan inzet en ontkenning van het vaderschap, mede dankzij mijn eigen fouten, heeft hij uiteindelijk de verantwoordelijkheid op zich genomen. Zijn consistente aanwezigheid en bereidheid om te helpen waar mogelijk tonen een positieve verandering en een verlangen om een actieve rol te spelen in het leven van zijn kind.

Hier ben ikzelf dan ook enorm blij mee, ons kind, liet al jaren doorschemeren, dat hij graag wilde weten wie zijn vader was. Ondanks dat ik de keuze destijds gemaakt had, om geen contact te hebben, vond ik dat wanneer hij er zelf naar vroeg, wel het recht had om het te weten en hem te leren kennen.

## Mijn vergelijking en frustratie 

4. Als ik kijk naar de vergelijking die deze twee vaders laten zien, hoe de verschillende benaderingen van het vaderschap de band met de kinderen kunnen beïnvloeden, schrik ik daar persoonlijk wel van. Het is namelijk niet iets waar je vantevoren op hoopte, je hoopte gewoon ondanks alles, dat twee en in dit geval 3 volwassenen personen, wel konden functioneren als een geoliede machine, omwille van de kinderen. Helaas voor de vader 1, Terwijl de ene vader worstelt met zijn verlangen naar vrijheid, ben ik blij dat Vader 2, worstelt op andere vlakken zoals, met het herstellen van verloren tijd en het opbouwen van een nieuwe relatie. Het is belangrijk voor kinderen om stabiliteit, liefde en betrokkenheid te ervaren van beide ouders om zich emotioneel veilig en geliefd te voelen.

Iets waar ik vooral over preek bij Vader 1, jammer dat het zo verschillend moet zijn, voor iedereen zou het veel makkelijker zijn, als hij iets meer als vader 2 erin zou staan. Nu is dit allemaal nog vers en pril voor vader 2, ik weet totaal niet of dit een blijvende positieve ontwikkeling is. Hij doet in ieder geval actiever zijn best!

# Mijn eigen Conclusie

5. Mijn conclusie is, dat de ervaring van kinderen met verschillende vaders kan sterk variëren, afhankelijk van de mate van betrokkenheid, consistentie en liefde die ze ontvangen. Het is zo ontzettend belangrijk voor vaders om actief en betrokken te zijn in het leven van hun kinderen, ongeacht of ze wel of niet betrokken worden door de moeder. Dan vecht je maar iets harder als vader zijnde! Want het legt gewoon echt de basis voor een gezonde ouder-kindrelatie en daarmee helpen wij ouders mee, bij de emotionele groei en welzijn van de kinderen op de lange termijn.

VECHT VOOR JULLIE KINDEREN VADERS!

Ookal maken wij moeders het jullie soms onmenselijk moeilijk, geef niet op! Dat is de enige hoop die kinderen behouden, dat een vader/moeder altijd weer terug komt.